Street dance su plesovi koji su se razvijali van plesnih studija – na ulici, u okviru plesnih tuluma, u parkovima, školskom dvorištu i disco klubovima. Оvi plesovi su vrlo popularni. Danas se uglavnom vježbaju i izučavaju u okviru plesnih studija. Jedan od prvih klubova hrvatske koji se već više desetljeća bavi Street plesovima je i PLESNI STUDIO D’N’F – Split
Za razliku od drugih plesnih formi, većina “uličnih” plesova potiče individualnost i originalnost. Plesači interpretiraju postojeće korake slobodno, osmišljavaju nove i na taj način stvaraju svoj osobni stil. Improvizacija je bit većine uličnih plesova, a uz improvizaciju tu je i učenje koreografije, kako pojedinačnih tako i u grupama.
Generalno, street dance je baziran na jedinstvenom stilu ili osjećaju koji se izražavaju kroz ples, koji je obično vezan za određeni žanr glazbe. Novi pokreti se razvijaju bazirani na ovom osjećaju i ako se osjećaj počinje mijenjati moguće je da će to dati i novu plesnu formu. Pojam street dance je toliko širok da u tu grupu spadaju čak i Charleston, Capoeira, Tango, Salsa, Clogging, Tap dance, Reggaeton, Dancehall, Locking, Popping, Jumpstyle, Waacking Vogue, House…
Najpopularniji i najzastupljeniji iz grupe street plesova (dio su afričko-američke kulture) su sljedeći:
Break dance, Popping, Locking
Ovi plesni oblici su zapravo toliko uobičajeni da se i njihove komercijalne verzije profesionalno razvijaju i to uglavnom u vidu koreografija za video spotove pop, hip–hop, elektronskog, i R’n’B žanra. Spomenuti plesni stilovi su se počeli pojavljivati u Americi sedamdesetih godina 20. stolječa i još uvijek žive i razvijaju se unutar hip hop kulture. Važno je napomenuti da su popping i locking originalno funk plesni stilovi, a da su se kasnije infiltrirali u hip hop kulturu.
Hip Hop
Hip Hop plesni oblici su se pojavili kao nezavisni i mnogi plesači ih danas plešu bez obzira što imaju malo ili nikakve veze s originalnom kulturom. Ovaj ples se uglavnom izvodio na otvorenom prostoru u zamišljenom krugu gdje plesači izvode svoju improvizaciju.
Battle
Ovakav nastup je postao i glavna karakteristika ovog stila pa tako se ustalila i posebna metoda zvana battle u okviru koje pojedinci ili grupe ljudi odnosno ekipe (engl. crews) plešu jedni protiv drugih, a oko njih je prisutna masa ljudi koja navija. Bitke se odvijaju u zamišljenom krugu najčešće na ulici, ili u dvorištu, (danas i u okviru natjecanja), gdje plesači jedan po jedan ulaze u zamišljeni krug i izvode svoju improvizaciju koju nazivaju freestyle, a pobjednik je onaj koji je izveo najvještije i najrazličitije kombinacije pokreta i naravno koji se najbolje prilagodio glazbi. Tijekom ovog specifičnog nadmetanja samo jedan plesač nastupa, izuzev kad ljudi iz iste ekipe nastupaju u koreografiji. “Bitke” su vrlo improvizacionog karaktera i pobjednici su uglavnom oni koji otplešu najbolje i najrazličitije kombinacije pokreta, i oni koji se najbolje prilagode glazbi. Borbe su vrlo energične i većina plesača smatra ih važnim jer se ovom prilikom iskazuje poštivanje prema drugim plesačima.
DJ-evi i glazba
DJ-evi i glazba su vrlo važan faktor kada se govori o “uličnim” plesnim formama. Tijekom devedesetih godina 20. st. hip hop glazba se razvijala, i otišla dalje od funk-a, ali je postala sporija, složenija i agresivnija. Ovo je oslobodilo put “novim” plesnim stilovima koji su bili potpuna suprotnost breakdance-u. Naravno, novi stilovi plesanja su imali inspiraciju i u starijim “uličnim” stilovima koji su se vremenom integrirali u nešto potpuno drugačije i novo, a danas se mogu najčešće vidjeti u glazbenim spotovima na televiziji (kao što je popularni MTV).